- Cele projektu
- MAPY
- Zadania projektu
- Partnerzy
- Promocja i informacja
- Materiały informacyjne
- Aktywności
- Strona dostępu do danych
- Kontakt
XXXVI Wszechnica Biebrzańska:
Czerwone Bagno - relikt torfowisk wysokich?
Zobacz plakat
Badania ptaków
Badania ptaków prowadzono w latach 2007-2010, zarówno w sezonie lęgowym (liczenia na 4 powierzchniach badanych metodą kartograficzną, poszukiwania gatunków rzadkich na całym obszarze badań) jak i nielęgowym (comiesięczne liczenia na transekcie, obserwacje fenologiczne). Na terenie Czerwonego Bagna oraz otaczających je turzycowisk i zakrzaczeń zaobserwowano łącznie 137 gatunków ptaków, z których 93 uznano za lęgowe.
Zespoły ptaków typowych siedlisk tego terenu (stary bór bagienny, biel, brzezina bagienna oraz zakrzaczenia brzozowo-wierzbowe) charakteryzowały się bardzo niskim zagęszczeniem ogólnym, nie przekraczającym 25 par/10 ha. Na dużych, 30-hektarowych powierzchniach próbnych w lasach rejestrowano od 26 do 30 gatunków lęgowych, natomiast na terenie zakrzaczonym 24 gatunki. Dominantami na obszarach leśnych były: zięba, pierwiosnek, piecuszek i rudzik, natomiast w luźnych zakrzewieniach dominowały: cierniówka, gąsiorek, kszyk, jarzębatka i potrzos, tworząc unikatowe ugrupowanie. Porównanie wyników liczeń z innymi powierzchniami w Polsce wykazało, że zespoły ptaków lęgowych Czerwonego Bagna pod względem składu gatunkowego, zagęszczeń i stosunków dominacyjnych charakteryzują się daleko idącą odrębnością, co należy wiązać ze specyfiką tutejszych siedlisk (niska żyzność, niewielka wysokość drzewostanów).
Czerwone Bagno jest ostoją rzadkich gatunków ptaków - na obszarze 36 km2 gniazduje ponad 1% polskiej populacji orlika grubodziobego (1-2 pary), dzięcioła białogrzbietego (12-14 par) oraz puchacza (3 terytoria). W najstarszych fragmentach sosnowego boru bagiennego gniazdują m.in. siniaki i jerzyki, a drzewostany liściaste zamieszkują dzięcioły średnie i orliki krzykliwe. Bardzo wysokie zagęszczenia w silnie podmokłych olsach i na skrajach bagiennych brzezin osiąga populacja żurawia (ponad 30 par). Turzycowiska otaczające obszar ochrony ścisłej stanowią biotop lęgowy nielicznie występujących tu wodniczek, a także rzadkiego dubelta i pliszki cytrynowej. W drzewostanach świerkowych sąsiadujących z torfowiskami stwierdzono gniazdowanie sóweczki, niewykluczone również jest gniazdowanie na tym terenie dzięcioła trójpalczastego.
